Menno Buch

Buch in de bajes

Menno Buch nam voor Buch in de Bajes een kijkje in de gevangenis van Almere. Wie nu nog denkt dat het daar op een hotel lijkt, wil gewoon niet beter weten, is zijn boodschap.

Waarom maak je dit programma?
"Kijk, iedereen heeft verstand van twee dingen: voetbal en straf. In elk café kun je meepraten over hoe het er in de Nederlandse gevangenis aan toe gaat: het zijn hotelkamers, ze hebben menukaarten, er hangt een plasma-tv in elke cel en de cipiers lopen op geitenwollen sokken. Dat beeld ga ik met Buch in de Bajes rechtzetten.”

Was het moeilijk om de gevangenis binnen te komen?
"Het leek een utopie om de gordijnen open te gooien. We hebben drie jaar voor de deur van het ministerie gelegen. Uiteindelijk mogen we alles laten zien, met iedereen praten en overal draaien. We zijn hier als het licht aangaat en we zijn er ook nog als het licht uitgaat. Soms blijven we zelfs een nacht. Ik was nooit verder gekomen dan de bezoekersruimte: nu krijg ik pas écht inzicht in de complexe materie en in alle protocollen.”

Wat ben je te weten gekomen?
"Het was een openbaring voor me dat negenennegentig procent van het gevangenispersoneel niet wil weten waar iemand voor zit. Of het een huurmoordenaar is, of iemand die twintig bekeuringen uitzit, dat maakt niet uit. Dat doen ze om zichzelf te beschermen. Iedereen gelijk behandelen, dan kun je hier je werk doen.”

Welke vooroordelen ruim je verder uit de weg?
"De status van een gevangene kun je niet aflezen aan sieraden of een duur horloge. Die mogen ze niet dragen. Het wordt afgemeten aan de hoeveelheid levensmiddelen die ze op cel hebben. Heb je een bakje Johma-salade staan, is je status laag. Staan er vijf pakken Brinta op je plank, dan ben je wat.”

Lees hier het interview met Menno over het derde seizoen Buch in de bajes

© Foto: Mark van Wengen