Bianca Frölich

Van Onschatbare Waarde

Antiek heeft een beetje een muf, stoffig imago. Wat trekt jou daar nou in aan?

“Je moet je voorstellen dat vroeger zomaar jaren aan één stuk werd gewerkt. Alles met de hand, met de grootste zorg, door een vakman. En de verhalen achter een object zijn ook vaak bijzonder. Hoe is het gemaakt, in welke tijd, hoe leefden de mensen toen? Bij welke familie heeft het daarna gestaan en hoe is het dan nu hier gekomen?”

Heb je niet liever dat de kandidaat juist geen benul heeft van het verhaal en de waarde?

“Alleen in films heeft iemand geheel onwetend een Rembrandt op zolder staan, de meeste mensen weten heel goed wat ze aanbieden. Zo’n Rembrandt was destijds ook al een duur object en is aangekocht door een welgestelde familie. Zoiets wordt met zorg behandeld en doorgegeven. En al zou iemand de waarde niet weten en moet ik ook naar de bakker, dan vind ik nog dat ik reëel moet bieden.”

Wie heeft jou zo netjes opgevoed?

“Mijn moeder komt uit een goudsmid-familie, mijn vader had een eigen antiekzaak. Daar is de passie ontstaan. Ik mocht soms een dagje spijbelen en dan gingen we ‘het land in’. Zo kwam ik toen al bij Arnold, nu mijn collega in Van Onschatbare Waarde. Bij zijn groothandel at ik als kind de koektrommel leeg.”

Als jij onderhandelt met een kandidaat, is het haast een beetje flirterig. Is dat bewust?

“O echt? Ik zie onderhandelen als een spel. Twee mensen willen iets en proberen daar samen uit te komen, dat is toch ook gewoon iets leuks? In het begin, ik kwam er in seizoen 5 bij, vond ik mezelf vrij hard overkomen. Misschien dat ik me daarom nu wat milder opstel.”

En werpt dat zijn vruchten af?

“Nou, ik heb dit seizoen moeten vechten om objecten binnen te kunnen slepen. Met die nieuwe experts, de broers Sebastiaan en Roeland Kramer merk ik toch dat veel kandidaten ook benieuwd zijn naar hen en nog even een deurtje verder willen.”

Kun je er lang van balen als een object aan je neus voorbijgaat?

“Nee hoor, dan komt er wel weer iets anders nieuws. Je moet snel een keuze maken. Ik, maar de kandidaat ook. Als die een bod niet accepteert en de kamer uitgaat, is er geen weg terug.”

Verkoop je alles door of hou je ook wel eens iets zelf?

“Ik zie mezelf als een middel om een object dat met liefde gemaakt is weer te plaatsen bij iemand die het ook weer op waarde schat. Soms staat iets een tijd in mijn huis en meldt een koper zich later. Dan neem ik er zonder moeite weer afscheid van.”