Danny Ghosen
Danny en de asielzoekers
Welk thema blijft volgens jou onderbelicht in het asieldebat?
"Dat het om mensen gaat. Als je in een land leeft waar je onderdrukt wordt of waar corruptie heerst, dan ga je op zoek naar een beter leven. Dat lijkt me begrijpelijk."
Je werd eind september zelf nog belaagd bij die demonstratie…
"Ik bevond me in the middle of the storm. Het was heel heftig. Dit onderwerp maakt mensen tegenwoordig echt boos. Natuurlijk snap je dat mensen balen dat er te weinig huizen zijn, dat mensen moeite hebben om rond te komen en dat alles steeds weer duurder wordt. Maar is dat echt de schuld van asielzoekers? Moeten ze hun woede niet richten op de politici die te weinig hebben gedaan om meer huizen te bouwen? Als je die vraag stelt, hebben ze daar geen antwoord op."
Maak je je zorgen?
"Zeker! Over dat steeds meer dingen normaal zijn geworden, zoals het uitspreken van extreemrechtse omvolkingstheorieën. Asielzoekers worden meteen allemaal neergezet als verkrachter, crimineel of - wat je in Amerika hoort - een illegal alien: een verschrikkelijke term. Want het zijn en blijven mensen, mensen op zoek naar een toekomst. Die moet je niet over één kam scheren."
Je spreekt ook met 'veiligelanders, zoals asielzoekers uit bijvoorbeeld Marokko, Tunesië of Algerije worden genoemd.
"Ik wilde dat ook laten zien, zonder oordeel. Vaak zijn het jongeren die in eigen land geen perspectief zien en naar Europa komen om een nieuw leven op te bouwen. Als zij via Instagram of Tik Tok zien wat voor mooie dingen wij hier hebben, dan denken ze: ik grijp mijn kans. Zij doen alles om te overleven. Sommige Syrische vluchtelingen zijn weer teruggekeerd naar Syrië, maar hebben daar toch spijt van."
Zelf kwam je op vijftienjarige leeftijd met je gezin naar Nederland vanwege de burgeroorlog in Libanon. Zou je ooit terug willen?
"Wat een pijnlijke vraag. Want daarmee zeg je eigenlijk dat ik niet in Nederland hoor. Na dertien, veertien jaar in Nederland ben ik één keer terug geweest - ik was 28 toen."
Hoe was dat?
"Toen pas voelde ik wat het is om tussen wal en schip te vallen. Dat was een heel moeilijke, vervelende constatering. Ik zou een maand blijven, maar ben na anderhalve week teruggekeerd naar Nederland. De droom die ik had, was er niet meer. Het deed echt ontzettend veel pijn. Alsof je identiteit zoek is."
Vandaar je oproep tot politici om 'gewoon even normaal te doen'.
"Gebruik geen mensen als zondebok om je eigen tekortkomingen te camoufleren. En zaai geen angst in de samenleving, maar kom met goede ideeën en echte oplossingen. Ik hoop echt dat we in rustiger vaarwater terechtkomen. Niemand is gebaat bij politieke onrust."
Danny en de asielzoekers
Nu op Videoland
