Lies Visschedijk

Soof 3

Betekent Soof 3 echt het einde van de avonturen van de geliefde keukenchaoot?

“Ja, absoluut! En ik heb er vrede mee, ook al geeft het me een dubbel gevoel. Natuurlijk is het afscheid verdrietig, maar het voelt ook als een bevrijding. Het is alsof je huis met al je spullen afbrandt. Je raakt iets ontzettend dierbaars kwijt, maar je kunt ook weer een frisse nieuwe start maken. Door Soof kwamen er vaak rollen op me af die dezelfde strekking hadden. De chaotische huisvrouw, de worstelende moeder... Nu het klaar is, kan ik me als acteur weer vol verwondering en fantasie openstellen voor leuke, nieuwe projecten.”

Soof 3 is meer drama dan comedy geworden. Was dat een bewuste keuze?

“Zeker. In het derde deel konden we niet nóg eens aankomen met lichtvoetige relatieverwikkelingen, gezinshectiek en keukenchaos. Dat zou te makkelijk zijn.”

Hoeveel van Lies Visschedijk is er door de jaren heen in Soof gaan zitten?

“Best veel. Mijn onhandigheid bijvoorbeeld. Of mijn verzorgende karakter. En de overtuiging dat je jezelf niet beter of mooier hoeft voor te doen dan je in werkelijkheid bent. Dat heb ik deze vrouw ook wel meegegeven.”

En andersom? Is er nog een beetje van Soof in jou geslopen?

“Soof is een vrouw vol levensvreugde en optimisme. Zelfs de grootste klotesituatie weet zij luchtig te maken. Door een fles wijn open te trekken, een kaarsje aan te steken en te denken: gelukkig zijn we gezond en hebben we elkaar nog. En dat je daar best blij om mag zijn. Dat heb ik wel van Soof meegekregen, ja.”

Wat is je mooiste herinnering aan het hele Soof-avontuur?

“De magie die we met Soof hebben gecreëerd. Dat je wordt betoverd en in haar universum zou willen verdwijnen.”

Wat ga je het meest missen?

“Het fenomeen Soof ‘an sich’. Het is alsof er een kind het huis uitgaat. Mijn vriend Marc noemt dat altijd ‘De Uiteindelijke Dingen’, zaken in het leven waarvan je weet dat ze gaan komen. Zo voelt dit ook. Net als bij iedereen slaat ook mijn leven wel eens op drift. Stress thuis, toestanden met de kinderen, de druk van het presteren... Maar hoe groot de hectiek ook is, er was altijd één anker: Soof. Dat laat ik nu los. Een fijne, maar ook wel gekke gedachte.”

Kun je eigenlijk zelf een beetje kokkerellen?

“Ik kan hele lekkere stoofpotjes, zuurvlees en stooflappen maken. Maar ik werk aan een nieuwe ‘signature dish’: de Limburgse koude schotel. Dat is eigenlijk een huzarensalade met gestoofd vlees, nieuwe aardappelen, hardgekookte eieren, augurken, uien, tomaatjes, tuinkers en – belangrijk! – goede mayonaise. Het was één van de lievelingsgerechten van mijn onlangs overleden moeder die heel erg goed kon koken. Ik hoop dat mijn Limburgse koude schotel net zo lekker wordt als die van haar.”

Lees hier ons interview met Lies over Soof, de serie