Marlijn Weerdenburg

DNA Onbekend

Je acteert, je zingt in een band, je doet musicals, je presenteert. En nu de presentatie van DNA Onbekend. Waarom past dit jou?

“DNA Onbekend gaat over een van de grootste vragen die we in het leven kennen: wie ben ik en waar kom ik vandaan? Iedereen zei: natuurlijk kan jij dit! Maar ik dacht zelf ook, waarom dan? Toch zei ik meteen ja. Ik ben niet geadopteerd en ik heb nooit naar mijn eigen vader gezocht, maar ik kan me wel inleven in het verlangen naar een antwoord op die vraag. Ik keek zelf altijd al graag, een groter drama dan ‘is Gerda nu wel of niet je moeder’ kennen we niet op tv. Voor mij als interviewer is dat het mooiste wat er is.”

Ben je ook nog journalist?

“Nee, maar ik ben wel nieuwsgierig. In mijn rol als presentator stel ik alle vragen, ook de ongemakkelijke. Ik durf me te verbinden aan de pijn die op tafel ligt. Ik vraag aan een broer die ervan wist waarom hij niks heeft gezegd, of aan een zoon waarom hij zo lang heeft gewacht met zoeken. Op een of andere manier voel ik de ruimte om door te vragen, waarom iemand iets veertig jaar niet heeft aangeraakt en nu opeens wel. En of het echt alleen om een vraagstuk over erfelijkheid gaat, of dat er misschien nog een andere reden is. Sommige mensen hebben een droombeeld gecreëerd van hun mogelijke familie, maar dat kan net zo goed een vlucht zijn.”

Doe je het net zo goed als Caroline Tensen, die tot 2014 het programma presenteerde?

“De warmte en het gevoel dat Caroline geeft, is echt een gave. Wat een vakvrouw. Ik heb veel afleveringen teruggekeken, ik heb met haar geappt voor tips en we zouden afspreken, maar dat kwam er uiteindelijk niet van. Ze gaf een soort zegen en dat vind ik heel fijn. Dionne (Stax, red.) gaf er haar eigen draai aan, ze maakte het wat journalistieker en ik maak het vooral menselijk, met veel compassie. Een gepaste afstand houden, dat was voor mij een zoektocht. Ik schiet meerdere keren vol, maar wil wel mijn professionaliteit bewaken. Het is niet de bedoeling dat die persoon denkt dat-ie een nieuwe beste vriendin heeft. Ik houd ook niet van presentatoren die voortdurend om iemands nek hangen en ‘schat’ zeggen. Dus ik doe het ‘t liefst op z’n Marlijns.”

Ben je nu dan vooral presentatrice?

“Ik ben het allemaal. Presentatrice, zangeres, actrice. Ik heb gewoon schijt aan specialiseren en daar geloof ik ook niet in. Als ik een jaar lang in een musical op een podium mag staan, leer ik de verantwoordelijkheid van een team. Als ik op een set sta, wil ik ook dat iedereen zich fijn voelt. Ik vraag aan de geluidsman hoe het nu met zijn kind gaat en zorg dat ik weet met wie ik werk. Pas wanneer alle hoofden dezelfde kant op staan, kan ik mijn werk goed doen. Ik ben ervan overtuigd dat je met elkaar veel verder komt. Doe moeite voor elkaar. Door mijn eigen muziek te schrijven, leer ik hoeveel moeite erin zit om iets te maken. Dat maakt me gelaagder, geeft me diepgang en dat is ook nodig voor de momenten dat ik ergens met de taxi binnen wordt gereden en mijn lievelingseten al klaar staat. Door corona, toen veel collega’s weinig klussen hadden en ik nog steeds bakken met werk, weet ik dat dit het goede pad is.”

Neem je de verhalen van de kandidaten ook mee naar huis?

“Op de dag zelf zet ik er al een punt achter. Ik rijd bewust alleen naar de opnames, op de heenweg ter voorbereiding en de terugweg is voor verwerking. Daarmee laat ik de emoties en het verhaal van anderen in mijn auto en stap ik thuis fris naar binnen.”

Dat klinkt best zakelijk.

“Maar dat moet ook. Zonder de dood van mijn moeder, anderhalf jaar geleden, had ik dit programma niet kunnen presenteren. Haar overlijden heeft me volwassen gemaakt. Ik was bij mijn moeder toen ze instortte en ik zwanger was. Ik heb de dood in de ogen gekeken terwijl ik het leven juist in me droeg. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik heel goed kan relativeren. Zonder die ervaring was ik vast heel zenuwachtig geweest. Ik kreeg een baby, twee weken na het overlijden van mijn moeder, dus ik moest wel leren om mijn emoties te controleren. Ik weet wanneer ik een gevoel moet parkeren en wanneer ik het weer wat meer ruimte kan geven. Dat moest ook wel, anders zou ik verstrikt raken in chaos en in mijn lichaam.”

Lees hier ons interview met Marlijn over Aan ‘t zand
Lees hier ons interview met Marlijn over Hotel romantiek 

Lees hier ons interview met Marlijn over Danni Lowinski