Tim Hogenbosch

Het Gevoel van de Vierdaagse

Wat heb je met de Nijmeegse Vierdaagse?

“Ik ken het fenomeen vooral vanaf de zijlijn, met een biertje in mijn hand. In Nijmegen kun je echt niet om de Vierdaagsefeesten heen. De hele stad ligt een week plat. Ik heb de Vierdaagse nog nooit gelopen en dat ga ik ook nooit doen. Sorry, maar ik vind wandelen gewoon echt heel saai.”

Snap je wat de deelnemers bezielt om wel te lopen?

“Zeker! Ik hoor van veel wandelaars dat ze de sfeer tijdens het wandelen heel tof vinden. En ik heb met eigen ogen de euforie gezien als ze op de Via Gladiola aankomen voor de laatste loodjes. Ik kan me wel voorstellen hoe trots je bent op wat je hebt gepresteerd. Het is echt pittig, maar blijkbaar is het een soort virus. Zelfs de mensen die na één keer zeggen dat ze het nooit meer doen, staan een jaar later gewoon weer aan de start.”

Wat maakt dit programma al twintig jaar voor heel Nederland leuk om naar te kijken?

“Er komen superveel mooie en inspirerende verhalen voorbij, want bijna iedereen loopt om een reden. En er lopen best wel wat paradijsvogels rond.”

Waarom wilde jij hieraan meedoen?

“Het leek me wel leuk om de Vierdaagse, na al die jaren van biertjes drinken langs de kant, een keer van de andere kant mee te maken. De nuchtere kant. Het is niet dat ik altijd laveloos was op de Vierdaagse, maar het is eigenlijk toch een soort carnaval.”

Dus het was een volmondig ja?

“Ja, maar ik kneep ik hem wel even. Als je een kinderprogramma als Beestenbrigade presenteert, dan is dit heel next level. Dus ik vond het vorig jaar echt spannend, zeker die allereerste dag. Ik moest daar ineens mensen gaan interviewen.”

En je mag nog een keer, dus het was een succes?

“Ik ben natuurlijk niet echt een interviewer, maar het lukte me toch om verhalen los te krijgen. Toch als een soort van interviewer. Over het algemeen vrolijke verhalen, maar op de laatste dag vertelde een vrouw over de koortsboom in natuurgebied Hatertse Vennen, waar mensen lapjes in hangen als iemand ziek is. Ik weet niet of het aan mijn vermoeidheid na drie dagen hittegolf lag of aan haar verhaal, maar ik werd ook emotioneel. Tot grote ergernis van de cameraman deed ik een paar stappen naar achteren zodat mijn tranen niet in beeld kwamen.”

Wanneer ga jij zeggen dat je een presentator bent en niet ‘een soort van’ presentator?

“Ik voel me geen presentator. Ik ben gewoon een beetje debiel aan het doen en toevallig is daar een camera bij. Daar is gewoon geen naam voor.”

Copyright foto: Darren Smith